من صندلی هستم. وسیله ای که نشستن انسان ها را راحت می کنم. معمولاً از یک صفحه و چهار تا پایه تشکیل می شوم. پشتی برای تکیه دادن هم دارم. ابتدایی ترین نوع من سنگی است که بشود روی آن نشست. تنه بریده شده ی درخت می تواند نقش من را بازی کند. مشهورترین نوعم، جنس چوبی من است. وقتی کسی روی من می نشیند، سعی می کنم که به او راحتی و آرامش بدهم. از توی خانه ها گرفته تا داخل اتومبیل هواپیما و خیلی جاهای دیگر حضور دارم. اسمم هرچه باشد، فرقی نمی کند. مهم این است که کارم را انجام می دهم. مبل، تخت، کرسی، چهارپایه یا اسم های دیگر، همه به من اشاره دارند. نشستن روی من فقط باعث احساس راحتی همراه نیست؛ گاهی هم احساس مسئولیت می آورم.