با خودم فکر می کنم این اولین باری است که دارم هوای بهاری فروردین تهران را استشمام می کنم. آن قدر سبک و خوش بوست که دوست دارم دراز بکشم در دستانش و پرواز کنم… با احتیاط و در اون تاریکی به جلو، به وسط بام قدم بر می دارم، چرخی آهسته دور خودم می زنم و به چراغ های شهر که از هر طرف گسترده اند نگاه می کنم.