با بررسی شیوه مواجهه با پدیده بیکاری در فاصله سال های 1340 و 1356، این کتاب در صدد شناسایی یکی از عواملی است که می تواند بحران اقتصادی حاصل از شتاب گرفتن صنعتی شدن کشور و گسترش ناهنجاری اجتماعی ناظر بر مدرنیزاسیون را به یکدیگر پیوند دهد. معضلی که به هنگام ظهورش، ابتدا از شناسایی آن امتناع شد و آنگاه که مورد توجه قرار گرفت به نحوه نادرستی بازنمایی گشت و در نتیجه، امکان یافتن راه حل هایی برای آن بسته شد. عدم امکان اتکا به آمارهای کشوری برای شناسایی پدیده بیکاری، در همین سال های مورد بحث، نویسنده کتاب را بر آن داشته تا با بررسی دو پدیده دیگر، یکی فقر و دیگری نوع اسکان مهاجرانی که در جستجوی کار به ویژه به تهران می آمدند، تلاش کند تا نوع و ابعاد آن را شناسایی کند.