مولانا به خوبی از سماع زمینی و سماع آسمانی (سماع کیهانی) سخن گفته و تجربیات خود را در هر دو مرحله نشان داده است؛ سماعی به دور از هواهای نفسانی و وسوسه های شیطانی، سماع با سمع آیات و دیدن نشانه های الهی و با سمع روایات و فهم الفاظ عالی نبوی و علوی. در سماع ابتدا باید جان به سماع آید و اگر چنین چیزی حاصل شود تن و قالب و کالبد نیز به حرکت درمی آید و این عین سماع عارفانه یا سماع کیهانی است و مراد از آن ملهم شدن از الهامات سماوی و الهی است. کتاب حاضر نگاهی به موسیقی و سماع از دیدگاه مولانا است که به همراه متن یک سخنرانی ایراد شده در دانشگاه تهران در مراسم همایش آموزه های مولانا برای انسان معاصر در سال 1382 درج شده است.