دل مادر، سوای همه دل هاست. مادر نشدی، مادر نیستی؛ اما می دانی که با چه حالی برایت زمزمه می کنم. دل مادر مثل چشمه است، جوشان است و جاری. تا قبل مادر شدن، شاید هیچ وقت معنی جوش و خروش و جریان یافتن را درک نمی کند، اما همین که خدا نوزادی را روزی اش می کند، حال و هوای یک زن، چنان تغییر می کند که بهشت می شود قدمگاهش. من هم با حضور تو مادر شدم عزیز دلم! خدا تو را که به من داد، چشمه جوشانی شدم که رود پر خروشی ادامه دار از آن سر گرفت. از همان ابتدای آمدنت، اشتیاقی فرا گرفت وجودم را، طوری که دلم می خواست او را به همه نشان بدهم و بگویم؛ کفایت می کند گرفتار که شدید بگویید؛ یا عباس! غصه دلشان می رود تا نام تو را زمزمه کنند عزیز دلم…