صبح با گربه ام «میویی» بازی کردم. من پشت درخت پنهان می شدم و می گفتم: «میویی! میو میو» میویی مرا پیدا می کرد و با خوشحالی به دنبالم می دوید. بعد از بازی با مادرم به خیابان رفتیم، وقتی سوار اتوبوس شدیم به یاد میویی افتادم و با خود گفتم: «میویی، میو میو. میویی، میومیو.» مردم صدای مرا شنیدند، مرا نگاه کردند و خندیدند. آن ها خیلی خوشحال شده بودند! اما، مادرم اخم کرد و دستم را فشار داد. یعنی که دیگر میو میو نکنم. دست من درد گرفت و دیگر چیزی نگفتم. باز مردم با خوشحالی مرا نگاه می کردند. اما من هم به آن ها اخم کردم. اگر آن ها هم راستی راستی خوشحال بودند، باید مثل من «میویی میومیو» می خوانند آن وقت دیگر مادرم دست مرا فشار نمی داد. این داستانک با عنوان «میویی و مامان» به همراه پنج داستانک دیگر تحت این عناوین در مجموعۀ حاضر به چاپ رسیده است: زنگوله پا؛ پری دریایی؛ دوست مادر؛ من و پدربزرگ؛ و خانه.