در کتاب حاضر تشريح مي‌شود که بررسي ماهيت قدرت، يکي از پروژه‌هاي محوري نظريه معاصر، به‌خصوص در ميان متفکران فرانسوي چون ميشل فوکو، ژيل دلوز و فليکس کتاري بوده است. اين نظريه‌پردازان به تحليل صور، مکانيسم‌ها و کاربردهاي مختلفي مي‌پردازند که از طريق آن‌ها قدرت در کل افق اجتماعي، شخص و سياسي سرمايه‌گذاري مي‌کند. در خلال آثار آن‌ها مي‌بينيم که نيروهاي اجتماعي جديد و آفرينشگر پيش کشيده مي‌شوند و نيز فعاليت‌هاي جايگزين و آريگو. تفسير آنتونيو نگري از اسپينوزا اداي سهم مهمي به اين پروژه است. تحليل او تلاشي است براي اثبات اين نکته که اسپينوزا يک «ديگري» اثربخش براي قدرت فراهم کرده: بديلي از اساس متمايز، عملي و آشتي‌ناپذير براي سازمان جامعه. درواقع، نگري معتقد است که درک تمايز و آنتاگونيسم بين اين دو شکل قدرت، کليد فهم اهميت تفکر اسپينوز در دوران معاصر است.