این کتاب بعد از معرفی انواع ناسیونالیسم و ریشه های فکری و تاریخی آن ها به ناسیونالیسمی می پردازد که از اواخر قرن نوزدهم در ایران بین نخبگان و متنورالفکران ایرانی رواج پیدا کرد و در دوران پهلوی اول و دوم به عنوان اساس سیاست گذاری دولتمردان ایرانی نقش مهمی را ایفا کرد. ناسیونالیسم نژادی نوعی از ناسیونالیسم است که به ازلی و فطری بودن هویت اعتقاد دارد.