“نامه به پدر” نامه‌ی پسری به پدرش است. اما این پسر، “فرانتس کافکا” است. گویا نامه را به مادر داده تا به پدر برساند، اما مادر پس از خواندن نامه از روی نیک‌خواهی آن را به پدر نمی‌دهد بدون این که کافکا را از تصمیم خویش آگاه کند. در این اثر پیش از هرچیز با حقیقتی به تمامی عریان با صداقتی کم‌نظیر و تکان‌دهنده در داوری خویش و دیگران روبه‌رو هستیم. “نامه به پدر” گرچه با این هدف نوشته نشده، اما مسائل تربیتی، خانوادگی و روان‌کاوی متعددی را بسیار موشکافانه پیش‌رو می‌نهد. کافکا در این نامه زیرین‌ترین لایه‌های روابط خانوادگی را کاویده و از این منظر بسیاری از دردمندی‌های جان و روانش را با رویکردی روان‌کاوانه، غنای هنرمندانه بخشیده است. “نامه به پدر” گرچه عنوان نامه را با خود دارد، ولی در واقع مانیفست اعتراض است به نحوه‌ی آموزش و پرورش پدرسالارانه.