این کتاب حاوی نوشته هایی است از “کریستین بوبن” که در مقدمه آمده است: “نامه های طلایی در قلمرو آثار متاخر بوبن جای می گیرد. سبک این نوشته بازتاب جهش های ذهن نویسنده است و به نحوی از حرکات خودکار (اتوماتیزاسیون) سورئالیست ها الهام گرفته. به نظر بوبن، این نابسامانی نیست، بلکه دادن لگام نوشتار به دست ژرف ترین احساسات است”. کتاب با این نوشته ها آغاز می شود: “دو چیز در ما وجود دارد: عشق و تنهایی. آن ها مانند دو اتاق هستند که به یک دیگر راه دارند. هنگام نوشتن، مابی وقفه از یک اتاق به دیگری درآمد و شدیم. چیزهایی را که زیر آسمان هستند، چیزهایی را که در خون شعله می کشند جمع می کنیم، با آن دسته گل هایی که کودکان از کاغذ رنگی می برند می سازیم و به زنی هدیه می کنیم….”.