در کتاب حاضر، نویسنده می کوشد تا با بهره گیری از زبان شناسی نقش گرا، زوایای گوناگون دستور زبان فارسی را بکاود و تبیینی نقش گرا از آن به دست دهد. نویسنده در فصل آغازین کتاب رویکردهای گوناگون زبان شناسی نقش گرا را شرح می دهد و آنگاه بر پایه رویکرد برگزیده خود، عناصر گوناگون دستور زبان فارسی مانند گذرایی، ساخت موضوعی، توالی کلمات، بندهای موصولی، توالی بندهای قیدی، توالی بندهای حرف اضافه ای، توالی صفات، قلب نحوی و غیره را بررسی می کند.