نویسنده در نظام نااجتماعی، بر این باور است که چنین منطقی وجود دارد و می کوشد؛ با مطالعه تاریخی، برساختی از هندسه میدان سیاست گذاری اجتماعی ایران پسا انقلاب ارائه دهد و منطق صورت بندی سیاست های اجتماعی این دوران را تحلیل کند. در کتاب حاضر، به پرسش های متعددی در تشریح معماری میدان پاسخ داده شده است: بازیگران فعال در مناسبات قدرت چه کسانی اند؟ چه تشکل هایی در حمایت از منافع خود موفق تر عمل کرده اند؟ کوتاه آنکه، نظام نااجتماعی کوششی است اکتشافی برای ترسیم نقشه ابتدایی میدان سیاست گذاری اجتماعی در ایران پساانقلاب.