با نگاهی به نوشته‌های نظری راجرز و کاربرد عبارت‌هایی چون ماهیت انسان، ماهیت درونی انسان، خویشتن حقیقی انسان و توانمندی‌های ذاتی انسان می‌توان به این نکته اشاره کرد که وی اعتقاد داشت گرچه گرایش‌ به شکوفایی فطری است و تجربیات کودکی بر رشد شخصیت تا اندازه‌ای موثر است، اما فرایند شکوفا شدن، بیش‌تر تحت تاثیر نیروهای اجتماعی قرار دارد تا نیروهای زیستی. درخصوص موضوع طبیعت تربیت، راجرز نقش محیط یا موقعیت را مهم‌تر می‌دانست. بنا به عقیدۀ وی احساس‌های کنونی، از آن‌چه در کودکی بر ما رفته حیاتی‌تر هستند. زیرا هم‌چنان که خویشتن آشکار می‌شود، به شدت تحت تاثیر متغیرهای محیطی درمی‌آید. “کارل رانسوم راجرز” دفتری از یک مجموعۀ 120 جلدی است که به معرفی روان‌شناسان، روان‌پزشکان، عصب‌شناسان و مربیان برجستۀ جهان اختصاص یافته است. شرح دوران کودکی، نوجوانی و جوانی و به‌ویژه رویدادهای تاثیرگذار در شکل‌گیری شخصیت راجرز و چگونگی گرایش او به روان‌شناسی، فراز و نشیب‌های دوران تحصیل، نقش تربیت دینی و خانوادگی، فصل یکم کتاب را تشکیل می‌دهد. ماهیت انسان، پایه‌های نظری دیدگاه راجرز، تاثیر پدیدارشناسی بر درمان فردمدار و ویژگی‌های انسان کمال‌یافته و خود شکوفا، هدف‌ها و مراحل مشاوره، فنون درمانی، کاربرد نظریۀ راجرز در سیاست، نقش گروه‌درمانی در خویشتن‌یابی و… فصول دیگر کتاب را به خود اختصاص داده است.