این کتاب به سه بخش نامساوی تقسیم شده است. در بخش نخست، چیزی را که فیزیک مدرن در مورد زمان فهمیده خلاصه شده است. بخش دوم کتاب، چیزی را که پس از فروپاشی باقی مانده است توصیف می کند: چشم اندازی بادخورده و خالی که تقریباً هیچ نشانی از زمانمندی در آن باقی نمانده است. بخش سوم دشوارترین بخش ولی درعین حال مهم ترین بخش است و تنگاتنگ ترین رابطه را با ما دارد. در جهانی فاقد زمان، باید هنوز چیزی باشد که زمان مألوف ما از آن برآید، یعنی همان زمانی که نظم دارد، گذشته آن با آینده اش متفاوت و جریانش یکنواخت است. باید زمان ما به نحوی حول وحوش ما زاده شود، لااقل برای ما و در مقیاس ما.