یکی از پدیده های فرهنگی که از سده دوم هجری در عالم اسلام ظهور کرد، تصوف است. اگرچه آموزه های اسلامی می توانند الهام بخش حقایق عرفانی باشند و مشایخ صوفیه هم مدعی ابتنای اندیشه و عمل خود بر آنند، اما واقعیت این است که در تصوف تاریخی، به تدریج اندیشه ها، عقاید، آداب و رسومی پدید آمد که برخی از آن ها با کتاب و سنت قطعی انطباق ندارند. در کتاب حاضر کوشش شده تا پاره ای از عقاید و اندیشه های صوفیه، منصفانه مورد نقد و بررسی قرار گیرد و در عین حال، میراث عظیم عرفان ناب اسلامی نادیده گرفته نشود.