در پژوهش حاضر که به شیوة راهبردی ـ کاربردی صورت گرفته است و به نقد و ارزیابی گفتمان های سیاسی و اجتماعی مطرح در جمهوری اسلامی ایران اختصاص دارد، پژوهشگر با برابری دو گفتمان اصلاح طلبی و اصول گرایی عدالت خواه، کوشیده است با تبیین، ارزیابی و مقایسة آنها، دلایل محوری و فرعی هر گفتمان را باز شناسد و با ارجاع به کردارهای گفتمانی و غیرگفتمانی هر یک، به آسیب شناسی این نظام های معنایی و گفتمانی بپردازد و راهکارهایی را برای حل مشکلات و گره گشایی نظام اسلامی با توجه به دیدگاه های دولت مردان و کارگزاران نظام با رویکرد تحلیلی ـ مقایسه ای ارائه کند.