پژوهشی تاریخی در مورد شکل گیری شیعه در شهر کوفه و گسترش آن به سایر بلاد اسلامی است. در این نوشتار به بحث در مورد نقش کوفه به عنوان یک مرکز مهم علمی و اسلامی در سده های نخستین تاریخ اسلام به ویژه در زمان حیات امام جعفر صادق(ع) و امام محمد باقر (ع) پرداخته شده و انتقال علومی مانند فقه، حدیث، کلام و تفسیر از این شهر به سایر شهرهای اسلامی و ظهور اندیشمندان مختلف اعم از فقها، محدثان، متکلمان، قاریان و مفسران از قرن اول تا قرن چهارم هجری قمری مورد شرح و بررسی قرار گرفته است. نویسنده به تشکیل تشیع در زمان حیات ائمه اطهار(ع) به عنوان یک سازمان منجسم اشاره کرده و تعامل شیعیان کوفه با فرقه های دیگر از لحاظ فکری و اعتقادی را مورد بحث و بررسی قرار داده و تأثیر شیعیان کوفه در گسترش تشیع در مناطق دیگر اسلام مانند ایران و مصر و شمال آفریقا را تبیین نموده است.