این کتاب، روایتی از تصویر تهران در سینمای ایران است. روایتی که در مثلث فضا، سینما و نگاه سینماگر به این شهر شکل گرفته است. شهر تهران در سینما، به شکلی تاریخی، تصویری آمیخته با نیرنگ و اضطراب و در عین حال هیجان داشته است و این اثر نیز درباره همین نگاه آمیخته با شک و اشتیاق نگاشته شده است. در این کتاب، تصویر شهر در آثار سه نسل از فیلم سازان سینمای ایران، مورد مطالعه قرار گرفته است. گروهی متشکل از فیلم سازان دهه چهل مانند «بهرام بیضایی»،
«مسعود کیمیایی» و «داریوش مهرجویی» و همچنین گروهی که اولین فیلم خود را در سال های 60 به انجام رسانده اند؛ افرادی مانند «رخشان بنی اعتماد»، «مجید مجیدی» و «کیانوش عیاری» و نهایتا فیلم سازانی که طی دهه 80 به این عرصه وارد شده اند که «پرویز شهبازی»، «هومن سیدی»، «عبدالرضا کاهانی» و «مصطفی کیایی» در این گروه جای می گیرند.