نویسنده در این کتاب با رویکرد معرفتی و تاریخی – اجتماعی ضمن مقایسه گفتمان زن در دو دوره پیش از نزول وحی – که زن در آن به صورت غیرمستقیم و از طریق مردان مورد خطاب قرار می گرفت – با عصر وحی – که زن در زبان قرآن به مثابه شخصیتی مستقل از مرد مورد خطاب قرار گرفته است – همه برداشت های زن ستیزانه و برخی توهم های ایدئولوژیک درباره فرودست قلمداد کردن زنان را در گفتمان قرآن به چالش بکشاند .