عمر آدمیزاد لبریز از سازش است، و او در پی وفق‌ دادن خود با هر گروه و جمعی که واردش می‌شود: خواه در مدرسه، یا در دانشگاه و سرانجام در اجتماع. پذیرش از سوی جامعه برای بسیاری واجب است، چراکه سبب ترقی و گرفتن امتیاز و زندگی بهتر می‌شود. اما جامعه، توده‌ای بی‌شکل و تعریف‌گریز و چندتکه است با توقع‌هایی مختلف از افرادش.«نه‌آدمی»، حکایت یکی از همین دوررانده‌شدگان است.