این داستان به شیوه ی نو نگاشته شده و ماجرای آن تنها از زبان یک راوی بازگو می شود. راوی از یک کشتی بزرگ سخن می گوید که در طبقات مختلف آن، افرادی از هر دستی، جای دارند. این کشتی، از جهات بسیار، استثنایی است؛ هم افراد ساکن و هم مسئولان و گردانندگان کشتی از هر نظر متفاوت هستند. راوی از دوستش، “نووه چنتو”، نوازنده ی معروف پیانو و ساکن در کشتی می گوید: کسی که ممکن است سال ها توی آن کشتی بماند و از دریا چیزی در نیابد. راوی آرزو می کند نووه چنتو یک روز از کشتی پیاده شود، برای آدم های روی خشکی ساز بزند، با یک زن دوست داشتنی ازدواج بکند، بچه دار شود و خلاصه، زندگی کند، اما نووه چنتو روی کشتی متولد شده و همان جا نیز مرده، یعنی با دینامیت کار گذاشته در کشتی، منفجر شده و به هوا پرتاب گردیده است.