«امام یحیی بن شرف نووی»، در سال 631 هجری قمری، در روستای «نوا» دیده به جهان گشود. وی بعد از گذراندن دوران کودکی زادگاهش را برای تحصیل، ترک نموده و به دمشق، که در آن روزگار مرکز علما و مجمع فضلا به شمار می آمد، هجرت کرد. در آنجا در محضر علمای بزرگی به دانش آموزی پرداخت و از دریای علوم آنان سیراب گردید. امام نووی در علم، دیانت، تقوا و پارسایی به مرتبه ای دست یافت که از استادان خویش پیشی گرفته و عالمان بسیاری را تربیت کرد. حافظۀ قوی و خدادادی، او را بر علوم گوناگون چیره ساخت. وی همواره مال حلال خورد، حق گفت، و هرگز به خاطر دنیا، آخرتش را تباه نساخت. این کتاب شرحی است بر احوال، نظرات، اندیشه ها و آثار این شخصیت بزرگ اهل سنت.