در فصل نخست کتاب، آرا و اندیشه های نیچه با این موضوعات، به اجمال بررسی می شود :حقیقت و متافیزیک، معرفت و دانش، فلسفه و آرمان های زاهدانه، مرگ خدا، اخلاقیات، ابر انسان، اراده معطوف به قدرت، بازگشت جاودانه، و ساختارگرایی و پسا ساختارگرایی .در فصل دوم، آرا و بررسی های نیچه در باب فلسفه کهن یونان، آورده شده است .فصل سوم درباره “رویکرد نیچه به فلاسفه پیشا سقراطی ـ فلاسفه عصر تراژیک “است .در فصل چهارم، پاره ای دیگر از آرای نیچه، به ویژه آرای مندرج در “چنین گفت زرتشت “بررسی شده است . نویسنده یادآور می شود” :نیچه در “چنین گفت زرتشت “در مقابل آرمان های زاهدانه آرمان تازه ای را مطرح می سازد .پرهیزکاری و زهد واعظ شهر را می توان گونه نخست، و پارسایی فلاسفه را مصداق نوع دوم پارسایی به شمار آورد … مرگ خدای مسیحیت به نظر نیچه خود متضمن به بن بست رسیدن نظام ارزش های مسیحی است .به طور کلی تمامی آرمان های اخلاقی خود حادثه سهمگین در تاریخ مدرن غرب محسوب می شود .می توان گفت هدف نیچه از نگارش زرتشت اعلام پایان چیرگی شریعتمداری و ایمان به خدای مسیحیت است” .”…رویکرد دولوز به اندیشه های نیچه”، “فلسفه نیچه از دید دریدا ـ و نقد اندیشه تقابلی”، “پی جویی نیهلیسم در اندیشه های نیچه”، “نیچه پس از هیدگر، دریدا و دولوز (رویکرد نیچه به نیهلیسم، رویکرد واتیمو به نیهلیسم، و ریچارد رورتی و نیهلیسم) “و “میراث نیچه و حدیث پست مدرن “برخی دیگر از مباحث این کتاب هستند .