در اين كتاب به بررسي انديشه‌هاي «مارتين هايدگر» فيلسوف قرن بيستم در باب معماري پرداخته مي‌شود. اين فيلسوف آلماني تأثير شگرفي بر حوزه فلسفه پديدارشناسي داشته است كه ترجمان اين رويكرد در حوزه نظريه و پراكتيس معماري بسيار تأثيرگذار بوده است. مدل معماري هايدگر، حول مركزيت ويژگي‌هاي تجربه انساني قرار مي‌گيرد.