محور اصلی مباحث کتاب حاضر، ظهور هرمنوتیک از دل تفسیر کتاب مقدّس و پیدایش هرمنوتیک فلسفی در قرن نوزدهم است. نگارنده، پرسش های بنیادین هرمنوتیک فلسفی در اندیشه های «شلایر ماخر» و «دیلتای» را مطرح می کند و زمینه های شکل گیری چرخش هستی شناختی هرمنوتیک «هایدگر» و «گادامر» را شرح می دهد. مناظرة گادامر و دریدا در پاریس و پیامدهای مهمّ آن، دستاوردهای «پل ریکور»، تأثیر هرمنوتیک بر فلسفة انگلیسی – آمریکایی از طریق افکار «ریچارد رورتی» و برداشت پست مدرن «جیانی واتیمو» از هرمنوتیک، از دیگر مباحثی است که در این کتاب مورد بحث قرارگرفته است.