داستان‌هاي هزارگاني در فرهنگ ايراني و اسلامي ما سابقه‌اي هزارساله و حتي بيشتر دارد. از «لباب‌الالباب عوفي» که بيش از دو هزار حکايت دارد و «تذکرةالاولياي عطار» تا هزار حکايت صوفي و کارهاي معاصر که معرفي تمامي آن‌ها در مقدمه اين کتاب آمده است. فراواني کتاب‌هاي عرفاني و کمبود وقت و دشواري برخي متون از عواملي است که خوانندگان حرفه‌اي را هم از مراجعه به متون مرجع بازمي‌دارد. با درک اين نکات، مؤلف از معتبرترين و خوشخوان‌ترين آثار از قرن سوم و چهارم (بايزيد و حلاج)، تا قرن نهم قمري (که روزگار جامي است) و از آثاري که يا فارسي است يا به فارسي ترجمه شده، به‌گزيني در اين کتاب آورده است.