«پروانه»کوچولو زردآلو را خیلی دوست داشت، اما هستۀ زردآلو را از آن هم بیش تر! یک روز، که پدر زردآلو خریده بود، پروانه شروع به خوردن آنها کرد و هسته ها را در بشقاب گذاشت تا بخورد. همۀ هسته ها را شکست اما یکی از آنها در باغچه افتاد. پروانه هرچه به دنبال هسته گشت آن را پیدا نکرد. شب هم با یاد هستۀ فراری خوابش برد و درخواب دید که هسته تشنه است. صبح وقتی از خواب بیدار شد باغچه را آب داد. ماه ها گذشت یک روز عصر، که پروانه در حال آب دادن به باغچه بود، یک نهال کوچک دید، آن نهال همان زردآلوی فراری بود. پروانه حالا خیلی خوشحال بود که به جای یک هستۀ زردآلو یک درخت زردآلو داشت. این کتاب، جلد دیگری از مجموعۀ «قصه های پروانه کوچولو» است.