در شاهنامه از حدود 620 موضع جغرافیایی (اعم از کشور، سرزمین، ولایت، شهر، دژ، قلعه، دریا، رود، کوه، بیابان، تل، تپه و چشمه…) نام برده شده که از میان آن ها حدود 360 نام اصلی و بقیه فرعی و بَدَل هستند، بدین معنا که مثلا نام اصفهان (عنوان اصلی) به صورت های فرعی و بَدَل «سپاهان» و «اسپهان» و «اسفهان» هم آمده است. بیشتر این عنوان ها و نام های جغرافیایی مربوط به ایران زمین (حوزه فرهنگی ایران بزرگ) اعم از خراسان، پارس، عراق و ورارود، شامل شهرهایی چون بلخ، مرو، نیشابور، ری، شیراز، اردبیل، سمرقند و بخارا… بوده و بقیه هم در کشورها و سرزمین های همجوار ایران (انیران) چون چین، ماچین، هند، ترکستان و ماورای خزر و روم و سرزمین های عربی قرار داشته اند. این کتاب به معرفی «فرهنگ جغرافیایی شاهنامه»، اختصاص دارد.