در مقایسه‌ای بین هنر امروز با هنر چند دهة گذشته می‌توان کثرت بی‌سابقة سبک‌ها، فرم‌ها، تجارب و برنامه‌ها را دید. در سال 1961 در آغاز دهه‌ای که تمام تلقی گذشته از هنر، در حال دگرگونی بود، «تئودور آدورنو» نظریة زیباشناسی خود را با این جمله آغاز کرد: «روشن است که هیچ‌چیز مرتبط به هنر، دیگر بدیهی و خود آشکار نیست» حتی شیوه‌ای که هنر حداقل از نیمة قرن 19 به بعد، برای برهم زدن سکون اجتماعی اختیار کرده بود به چالش گرفته شده است و واژة «مدرن» یا «آوانگارد» دیگرمفهوم قبل را ندارد. موضوع کتاب حاضر دربارة هنر بعد از سال 1960 است. فصول پایانی کتاب به هنر دهة 90 و پس از آن می‌پردازد؛ هنری که مضمون و دل‌مشغولی‌‌اش نسبت به سال‌های قبل به کلی تغییر کرده بود. در کنار نوشته‌ها از تصاویر سیاه و سفید استفاده شده است. کتاب در شش فصل این عناوین را شامل می‌شود: واقعیت 13؛ عرصة گستردة 65؛ ایدئولوژی، هویت، تمایز 117؛ پست‌مدرنیسم 149؛ تحلیل و جذب 192؛ جهانی‌سازی و وضعیت پست‌مدیوم 225.