هدف از کتاب، آموزش مثبت اندیشی و راه های رسیدن به آرزوها نیست، بلکه آموزش کنار گذاشتن و خلاصی از بند چیزهای غیر ضروری و بی اهمیت زندگی است. ما همیشه برای رسیدن به خوشبختی، سعی می کنیم به چیزهای مثبت و عالی فکر کنیم و غافل از این هستیم که با این کار، در واقع کمبودهایمان را آشکار می کنیم. باید همواره این را به خاطر بسپاریم که تا زمانی که در جستجوی علل خوشبختی باشیم، خوشبخت نخواهیم شد و تا زمانی که به دنبال معنای زندگی باشیم، زندگی نخواهیم کرد. یک انسان خوشبخت نیاز ندارد در مقابل آینه بایستد و به خود تلقین کند که خوشبخت است.