نویسنده در این کتاب تحول توأمان هنر و علم در قرن بیستم را دنبال می کند، تحولی که به صورت کابوس رقص مرگ ظاهر می شود. در چشم انداز جهنمی نویسنده، هنر و علم بر سر ویران کردن فرم انسانی به صورتی که می شناسیم با هم رقابت می کنند. او پیوندهای بین این پدیده ها را بررسی می کند: پیوند شیوه ای که آوانگاردهای ابتدای قرن بیستم از طریق آن فرم انسانی را قبل از ناپدیدکردنش در تجرید پیچاند.