«استفانو بِنّی»، نویسنده این کتاب ژانر وحشت را به مبارزه می طلبد و در را به سوی وحشت باز می کند. این کار را با کنایه و طعنه انجام می دهد و اینچنین به «گروتسک» و هم زمان طنز نزدیک می شود. ترس را امتحان می کند و به یاد ما می اندازد که موارد لازم برای تهیه ترس چیست! او موزه ای از هیولاهای به یادماندنی را تحویل مان می دهد؛ بنابراین ما در این داستان ها با نوجوانان بدون امید و بی هدف؛ «وِنج» هیولایی که وحشت و مرگ را به همراه می آورد؛ صاحب منصبی حکومتی از کشور روسیه که می خواهد از شرّ درختی قدیمی خلاص شود؛ مجسمه حضرت مریم که به جای گریستن می خندد؛ مدیری که مومیایی را به مبارزه می طلبد؛ و…، آشنا می شویم. این کتاب در مجموع دربردارنده 21داستان کوتاه است.