کتاب حاضر از دو بخش تشکیل شده است، مجموعه ای از مفاهیم اصلی بنیامین نظیر «تمثیل»، «هاله»، «تاریخ» و «سنت» و غیره را مطرح می کند و می کوشد برخورد مفهومی بنیامین با پدیده هایی چون باروک را با ژست های مشابه کسانی چون تی. اس. الیوت و اف. آر. لیویس و غیره محک بزند. ایگلتون، در بخش اول، از منظر لکان و دریدا وجوهی از کار بنیامین را که پیش ازاین تا حدودی مغفول و مبهم مانده بودند برجسته می کند و از این منظر خاص بر آن ها نور می تاباند. این کار تلاشی است برای این که بنیامین را که کم وبیش به چهره مطلوب مطالعات فرهنگی بدل شده است از پیوستار تاریخ نقد ادبی بیرون بکشد. در بخش دوم، او مفاهیم بنیامین را به شکلی خلاقانه در پس زمینه ای نظریات و نزاع های موجود در حوزه نقد ادبی قرار می دهد و می کوشد از مجموع این مباحث مطرحی کلی از نقدی انقلابی به دست دهد.