«وجود و زمان»، یکی از آثار «مارتین هایدگر» [1889ـ1976م] است که هدف اساسی آن، بررسی مقدّمات و راه‌های طرح مناسب پرسش از هستی است. «هایدگر» در شرح موضوع رسالة خود گفته است: «موضوع کتاب وجود و زمان، فراهم کردن ملموس و انضمامی پرسش از هستی است، هدف ثانوی آن، تهیة تفسیری از زمان به عنوان افق هر گونه فهمی از هستی است.» این اثر، یک پژوهش انسان‌شناسی فلسفی است. نگارنده، به چگونگی هستی در جهان انسانی توجّه خاصّی دارد. هایدگر در این نوشتار، روشی پدیدارشناسانه را اتخاذ کرده است و منظور از روش پدیدارشناسانه این است که نقش هر عاملی، آن‌گونه که هست، در راه شناخت در نظر گرفته شود.