کتاب حاضر، رمانی با تلفیق مکاتب کلاسیک و مدرن و شخصیت هایی که نام های اساطیری و معاصر دارند. نویسنده در این رمان نشان می دهد که چگونه اندیشه به سان زندگی و طبیعت از درون به برون می رود، پیش از آنکه از برون به درون آید. و اندیشیدن در خلأ آغاز می شود و از تهی به پُری می رسد و می تواند بار دیگر در تهی فرو افتد. اشمیت معترض به هنرمندان معاصری است که با فرصت طلبی، بیشتر به تجارت آثار خود می پردازند و ارزشی برای هنر و مخاطبان خود قائل نیستند. او با لحن نیشخند آمیزی نگاه دیگران را بررسی می کند که، بدون توجه به محتوای یک اثر، پیوسته اجسامی بدون روح را برای کلکسیون های خود جمع آوری می کنند. داستان با ماجرای جوانی بیست ساله (تازیو) آغاز می شود که، در آستانه ی خودکشی، بر لبه ی صخره ای ایستاده و قصد دارد خود را به پایین پرتاب کند، اما ناگهان صدایی می شنود که از او بیست وچهار ساعت فرصت می خواهد.