بررسی فقهی وکالت زن در دعاوی و مجلس موضوع این اثر می باشد. نگارنده پس از توضیح پاره ای از مباحث مقدماتی و مفاهیم دخیل در موضوع، با توجه به شرایط وکیل در فقه شیعه، اهلیت زن در اقدام به دعاوی و مواضع مناقشه برانگیز این عرصه، و قراین تاریخی بر جواز وکالت او را مورد توجه قرار داده است. وی در بخش بررسی دیدگاه های انتقادی، مبانی انسان شناختی که با استفاده از هر منبع، ضعف ذاتی یا نقصان عقل زن و یا محدودیت دیگری را در تعامل با زنان پذیرفته، مورد نقد قرار داده است. وی در خصوص وکالت زن در مجلس شورا، ابتدا برخی ویژگی های نهاد مجلس را یادآوری نموده و سپس بنا بر ضرورتی که وکالت فقهی ایجاب نموده، بحث را با طرح آرای موافقان مشارکت سیاسی زن به طور عموم ادامه داده و علاوه بر استدلال بر حق زن در امر به معروف و مشارکت در سازمان حسبه، با دلایل قرآنی و سیره نیز به نفع این دیدگاه استدلال نموده است. در نهایت نیز درباره حدود مشارکت سیاسی زن، نکاتی درج گردیده است.