“ویسپرد”، بخشی از اوستا، حاوی کرده ها (بخش ها) و آفرین ها و سرودهاست. “پورداوود “در تفسیر آفرین ها، سرودها و دعاهای ویسپرد از ترجمه “ولف ” و “فرهنگ کهن ایرانی/ بارتولومه “بهره برده است .وی ضمن ترجمه، از متون کهن فارسی شواهدی نیز ذکر می کند .پاره ای از ترجمه ها با مقدمات و توضیحات و حواشی همراه است .بخش پایانی کتاب “سوگندنامه “و “آزمون عبور از آتش ” است .مترجم، تاریخچه آتش و عبور از آتش را در فرهنگ “بنی اسراییل”، “هندوان”، “چینیان”، “یونانیان “و “رومیان “نیز توضیح داده است .