نویسنده در این کتاب، به بررسی فلسفة علوم اجتماعی به شیوة چندفرهنگ گرایی پرداخته است. در راستای تبیین موضوع، هر فصل از کتاب با طرح یک سوال فلسفی از تجربه های الگوی چندفرهنگی همچون معنای شناخت دیگری؛ معنای خود و روابط این خود با دیگران؛ معنای طبیعت جامعه و فرهنگ انسانی آغاز می شود و سپس در هر فصل آموزه هایی چون: خودآیینی؛ کل گرایی؛ تفسیرگرایی؛ عینیت گرایی و نیت گرایی مطرح می شوند که به آن سئوال ها پاسخ دهند. در واقع هدف کتاب عمق بخشیدن و روح دادن به گفت گوهای مربوط به طبیعت تحقیق اجتماعی است، اما ورای این منظور، این کتاب به دنبال ارائة نگرشی است که با ملازمات دنیای چندفرهنگی تطابق بهتری داشته باشد.