«کاترین سرتیتود»، مثل پدرش عینکی است و دوست دارد مثل مادرش ژیمناستیک کار شود؛ اما او برای ورزش کردن مجبور است عینکش را بردارد. کاترین در این اجبار مزیتی می بیند، زندگی در دو دنیای متفاوت، یکی در دنیای واقعی یعنی دنیایی که با عینک می بیند و دیگری زندگی در دنیای لذت بخش، مه آلود و لطیف وقتی که عینکش را برمی دارد. این کتاب داستانی شیرین و نوستالژیک از کودکی دختری اهل پاریس است و روایتی همدلانه از دختر و پدری که تمام سختی های زندگی را آسان می کنند.