نويسنده در اين کتاب قهرمان‌هايي را روايت مي‌کند که تاريخ و فضا را در دست مي‌گيرند. پاييز ۳۲ در تکه‌هايي از تاريخ ايران، البته گاه بي‌توجه به آن، گير افتاده‌اند و ماجراهايي مي‌سازند که اين جهان را جور ديگري مي‌نمايانند. جولايي در داستان‌هاي کوتاهش عشق و اضطراب و البته ترس را تکرارشونده استفاده کرده است. هر هشت داستان کتاب برآمده از چهره‌هايي‌اند که ناگهان از سايه به روشنايي درمي‌آيند وردي از خود بر جا مي‌گذارند که مخاطب بعيد است فراموششان کند. بنابراين داستان‌ها، با اين کليت، پيوستگي ساختاري دارند و همين امر پاييز ۳۲ را به اثري خواندني بدل مي‌کند.