هر متنی نوعی پرتاب است، پرتابی که نتیجه اش اساسا غیرقابل پیش بینی است. در این معنا نوشتن نوعی قمار است. فرد تأملی می کند و چیزی می نویسد. اینکه این نوشته متنی اصیل است یا مبتذل، مؤثر است یا بی اهمیت، عمیق است یا سطحی، ماندگار است یا گذرا، پیشاپیش روشن نیست. نه نویسنده و نه حتی دیگران نمی توانند سرنوشت یک متن را پیش بینی یا تعیین کنند. چه متن ها که در ابتدا همگان آن ها را متونی تاریخ ساز و ماندگار می پنداشتند اما حتی یک دهه نیز دوام نیاوردند و به دست فراموشی سپرده شدند؛ چه متن ها که زمانی عمیق خوانده می شدند و امروز مطلقا مبتذل و سطحی محسوب می شوند؛ و چه متن ها که ابتدا با خنده و تمسخر منتقدان مواجه شدند، اما امروز سرفصلی مهم از تاریخ یک تمدن اند. پس متن به راستی، همچون تاس، به میانه جهان و مردمان پرتاب می شود. اما دو پرسش مهم در اینجا قابل طرح است: اول اینکه متن چگونه تولید می شود؟ و دوم اینکه چه چیزی به متن معنا، جایگاه یا، در یک کلام، «آینده» می بخشد؟ که در این کتاب به این دو پرسش، پاسخ داده می شود.