کتاب حاضر مشتمل بر نقد و تفسیر کتاب «بولیتیای (جمهوری) افلاطون» 427 پیش از میلاد ـ 347 قمری است. افلاطون در این کتاب از روش گفت وگو استفاده کرده است. اصل گفت وگوهای این کتاب به زمانی که افلاطون پنج ساله بوده، یعنی هنگام «صلح نیسیاس» بازمی گردد. افلاطون سال ها بعد یعنی در شصت سالگی مضمون اصلی آن گفت وگوها را به گونه ای نمایش گونه و نیمه داستانی به نثر در آورده است. افلاطون در این کتاب دیدگاه های پذیرفته شدة آن روزگار را دربارة عدالت از زبان شخصیت های «کفالوس» مردی نیکوکار و بازرگانی ثروتمند، «پولمارخورس» شاعری برجسته، «وتراسیماخوسِ» سوفیست، بیان کرده است. او در این گفت و گو پیوند میان عدالت و شهر، سرشت بی عدالتی، شروط واقعیت یافتن آرمان شهر، سودمندی عدالت در شهر، پاداش عدالت (جاودانگی روان، طبیعت راستین و…) را شرح داده است.