نویسنده در تهران قدیم پرسه می زند و از کوچه پس کوچه های آن عبور می کند؛ از دروازه دولت، دروازه شمیران، و ناصرخسرو می گذرد. سری به چلوکبابی نایب و قهوه خانة قنبر می زند. از پدرش آقامیرزا اسدالله سخن می گوید و مکتب خانه و مدرسه های قدیمی، و غذاها و درخت ها و باغ های تهران قدیم را به خاطر می آورد. وی در کتاب حاضر خاطرات خود را به زبان عامیانه بازگو می کند؛ در بخش هایی از کتاب رسم ها و آیین های ملی و مذهبی مانند مراسم ماه محرم و ماه رمضان و آیین های شب یلدا، قاشق زنی، بوق حمام و موارد دیگری را برمی شمرد و همچنین از شغل های قدیمی مثل دوغی، گردویی، شیری و سبویی به همراه ترانه های قدیمی آنها سخن به میان می آورد. نویسنده آدم های مشهور و دیوانه های تهران مانند کمال تارزن، محمود خله، اکبرزغالی و علی پیش پیشی را به یاد می آورد. بخش پایانی کتاب فهرستی از 55 بازی و سرگرمی قدیمی رایج تهران نظیر: شیر دیدم، باقالی به چن من، آفتاب مهتاب و حمومک مورچه داره را شامل می شود.