کتاب حاضر، نمایشنامه ای است که در واقع بازخوانی از نامه های «ونسان ونگوک» است. در این کتاب اشک های «ونسان ونگوک» دنبال می شود تا به مقصد سرزمین نقاشی ها، همان جایی که چون رویای انسانی همیشه زیباست، برسد. در نمایشنامه می خوانیم: «ونسان: دیوارها بلندن٬ سرد و بلند. آسمون پیدا نیست. مردها روی سنگفرش ها راه می رن. توی یه دایره راه می رن. زمینو نگاه می کنن. حرف نمی زنن. گوش می دن به صدای کفش ها که روی زمین کشیده می شه. من اون جام. میون اون مردها. توی دایره راه می رم. زمینو نگاه می کنم. حرف نمی زنم. گوش می دم به صدای کفش ها که روی زمین کشیده می شه. آسمونو نگاه می کنم. آسمون پیدا نیست. هیچ چی پیدا نیست».