«پرویز داریوش» یکی از مترجمان توانا و شناخته شده ی ادبیات انگلیسی، امریکایی و اروپایی در نیمه دوم سده بیستم میلادی در ایران محسوب می شود. اما، وی علاوه بر ترجمه، به ویژه در سه دهه نخستِ تکاپوی ادبی خود، علاوه بر تجربه های نوگرایانه در شعر فارسی، به نقد ادبی هم پرداخت. این کتاب در چهار بخش، صرف نظر از تحقیق در زندگی و آثار داریوش، مجموعه ای از همه سروده ها و تحلیل های وی در دوره شکل یابی ادبیات مدرن ایران به ویژه از نیمه دهه 1320 تا آغاز دهه 1340، همراه با خلاصه آرا و یادهای چند تن از ادیبان و نویسندگان هم عصرش درباره این مترجم، تحلیلگر ادبی و شاعر و… است.