داستان از زبان پسری است که در سن هشت یا نه سالگی به دست پیتر به جزیره آورده شده است. چون در این سن پسرها آن قدر بزرگ شده اند که روحیه طغیان و اراده پیروی از او را داشته باشند. در جزیره قانون و بزرگ سالی وجود ندارد که امر و نهی کند. همسایه ها دزدان دریایی و هیولاها و اسباب بازی ها چاقو، چوب و سنگ هستند. برای پیتر همه بچه ها قابل تعویض بودند. وقتی یکی را اینجا در جزیره از دست می داد به محل دیگر می رفت و یکی جدید می آورد. ترجیحاً بچه ای که کسی او را نمی خواست چون این طوری آن پسر، دلش برای محل دیگر تنگ نمی ش و از زندگی در جزیره و انجام کاری که پیتر می خواست، خوشحال بود. قرار بود در جزیره همیشه خوشی و بازی باشد اما… .