کتاب حاضر، مشتمل بر پنج مقاله با عنوان های «فردوسی: زمان حماسی که فراتر از مرگ می رود»، «خیام: لحظه های برق آسای حضور»، «مولوی: زمان کندن از خود با جهش های وجد و سماع»، «سعدی: زمان اجتماعی اهل ادب»، «حافظ: زمان شکفتگی بین ازل و ابد» است. شالوده مقالات این کتاب بر اساس زاویه دید مؤلف نسبت به خصلت شاعرانگی ایرانیان پی ریزی شده است؛ بر محور این پرسش که ارج و منزلت ایرانیان در قبال بزرگان ادبشان حاصل چه برداشتی است؟ پیوند و ارتباط درونی این مردم با شاعران بزرگشان از چه سنخ است که چنین به اعماق سرشتشان رسوخ کرده است. غرض این قلم فرسایی، سنجش و تحلیل ارتباط ایرانیان با شاعران ارجمندشان است، بالاخص آنان که طی قرون و اعصار به پایگاهی اساطیری اعتلا یافته اند.