«پیرز»، پنگوئن کوچولو، به همراه خواهرش «پنی» از قطب جنوب آمده بود و زبان دیگر بچه های کلاس را نیاموخته بود و فقط با خواهرش به زبان خودش حرف می زد. او هیچ گاه در کلاس حرفی نمی زد، حتی داستان هایی را که در کلاس برای بچه ها می خواند به زبان خودش بود. روزها می گذشت و پیرز دلش بیش تر برای خانه اش تنگ می شد؛ تا جایی که حتی در زنگ نقاشی محل زندگیشان را نقاشی کرد. روزی خانم معلم بچه های کلاس را به دیدن یک فیلم دعوت کرد. فیلم دربارة قطب جنوب و محل زندگی پیرز بود. ناگهان پیرز فریاد زد: «آن خانة من است!» او برای اولین بار به زبان بچه های کلاس حرف زده بود و خیلی خوشحال بود. بنابراین پس از تماشای فیلم به سوال هایی که بچه ها دربارة محل زندگی اش از او می پرسیدند جواب داد.