در این کتاب، ابتدا مترجم به مشرب‌های گوناگون درباره‌ی علم امام (ع) اشاره می‌کند و نظر علامه‌ی طباطبایی (ره) را درباره‌ی علم امام مطرح می‌سازد: “امام (ع) به حقایق جهان هستی، در هرگونه شرایطی وجود داشته باشند، به اذن خدا واقف است، اعم از آن‌ها که تحت حس قرار دارند و آن‌ها که بیرون از دایره‌ی حس می‌باشند، مانند موجودات آسمانی و حوادث گذشته و وقایع آینده… دلیل ما از راه نقل روایات متواتره‌ای است که در جوامع حدث شیعه، مانند کتاب کافی و بصائر و کتب صدوق و کتاب بحار و غیر آن‌ها ضبط شده. به موجب این روایات که به حد و حصر نمی‌آید، امام (ع) از راه موهبت الهی، نه از راه اکتساب، به همه‌چیز واقف و از همه‌چیز آگاه است و هرچه را بخواهد، به اذن خدا، به ادنی توجهی می‌داند”. علم حضوری امام از راه‌های عقل، برهان نقلی بر علم حضوری امام، منابع علم امام، آیات و روایات دال بر حضوری بودن علم امام، شواهد حضوری بودن علم امام، و دیدگاه‌های علامه طباطبایی درباره‌ی علم امام (ع) از مباحث اصلی این کتاب هستند.