یکی از مهم ترین اهداف هر تئاتری، صرف نظر از اولویت های آن، سرگرم سازی و جلب توجه مخاطبان در اوقات فراغت آنان است. تئاتر در ایران همواره مشکلات زیربنایی در حوزه جذب مخاطب داشته است. مدیریت تئاتر در کشور ایران، آنقدر درگیر مسائل و موضوعات حاشیه ای است که فرصت بررسی راهکارهای جذب مخاطب را پیدا نمی کند. هدف از پژوهش حاضر طراحی الگوی عوامل اثرگذار بر ترویج فرهنگ تئاتر و تعیین جایگاه آن در اوقات فراغت اقشار کم درآمد و پردرآمد شهر تهران است.